Äifenboana
Oda: Den Hosn, wosd morng schiassn wuisd, konnst ned heid scho brodn!
Oda: Ganz neimodische Gschäfds-Modelle
A unsichas Gschäfd
Middn in Afrika hod se so a Blosn vo Affn rumtriem, de wo se ois wos ganz bsundas ausgeem ham.
An am Mittwoch Middog sans auf a Elefantnherdn troffa. Dene hams glei a ganz ausgfeilte Gschäftsidää unddabreit:
„Oiso, passz guad auf“, machd se da Obagschaftl an de Dickheidda ro, „mia hamma beste Konnäktschäns zura Äifnboa-Samml-Gsäischafd. De arwan nadirli undercover. I ko eich song, de Leid sand dermaßen scharf auf des Zeigl, wei do draus machas Schnitzereien und so Graffe hoid. Mia ham uns des ganze foigendamaßn vorgstäid: Oiso, ihr lieferts uns eia Äifnboa, wei ihr brauchds des äh neda. Und mia kriang dafia Banana, Orangen und Erdnüss ois Vamittlungsbegühr, quasi oisara Provision. Mid zehn Zentner vo eiam Zeigl hamma bis weid in Herbschd nei ausgsorgt. Wunderbar, da Vatrog guid!!“
„Hm“, wendt da Elefantn-Vorstands-Vositzende ei, und vaziagd as Gsichd zura Grimmassn, „des miass ma uns scho no genaua übaleng. Do muass i a Ratsvasammlung eiruaffa. Wei, es kunnd ja sei, dass si de Zähn gor ned so leichd obmontiern lassn, wiasz ihr glaubds“.
„Ach wos“, wiegelt da Affn-Spitzbua ob, „ihr kriagds des scho hi. Obgmachd, morng Middog seng ma uns wieda und machand as Gschäfd perfekt. Do dazua bring i an notariellen Vatrog mid. Vasprocha!“
Volla Euphorie üba den bevorstähadn Gewinn treffan de Affn a Handelsdelegation vo Leid, de wo se exklusiv mid streng vabotne Sachan auskenna und genau wissn, wo de Lückn in da Übawachung san und wia ma des Graffe unauffällig noch Asien und Amerika umibringd.
„Es kennds ma glaum“, bekräftigd da Affn-Außenhandelsexperte, „de Oafachpinsel liefern allererste Ware, mindastens dreißg Stück. Ihr lieferts uns im Gegenzug je zwanzg Kistn Bananen, Orangen und Erdnüss. So wos kennds ihr doch im Handumdrahn auftreim, gäi?“
„Ja, guidd“, sogd da Obawuidara, „des reichd übaschlogsmassig füa dreitausend Packerl Potenzmittel und dreitausend Klaviertastn. I schick glei a Mäil an mei Agentin in Mogadischu. Wei, du muassd wissn, as wichtigsde am Gschäfd is as Gschäfd; und de Säi vom Gschäfd is, wanns prompt üba de Bühne gähd, as Gäid, oda ned oda?“
„Übahaupts koa Problem“, sogd da Obagschafdl-Aff, „nacha san ma d’accor. Schlog ei, dann guidds!“
Und no während da Obaschlawina eischlogd frogd er de Affn: „Sogds amoi, wo isn eingli des ganze Zeigl nacha?“
„Mein Gott, des findt se scho. De wean scho do sei, wia mas ausgmachd hom. De san jädnfois kaum zum Übaseng“.
Und kaum, dass de Red vo so am Handel die Runde gemacht hod, sand Weddn aufm Wäidmarkt obgschlossn worn und diverse Beteiligungen ausghandelt worn. Des gähd heid im Handumdrahn, woasd scho, mid da gnädign Huiff vom Inddaned.
Ganz so oafach iss aba ned kemma. De Elefantn ham si de Sach a Dutzend Moi hin und her übalegd und san zu koam oadeitign Schluss ned kemma. A jäde Familie is wieda ihran einga Weg ganga, und koa oanziga hod se mid am Affn troffa. Und zmoi hams de ganze Sach äh vagessn. Wei, de Elefantn ham a ganz bsundane Fähigkeit: Si kennand oissam ausm Hirnkastl aussischmeissn, wos si zum Erinnern nimma länga lohnt.
Zum Weidalesn gibts a scheens Biachl: Fabelhafz Boarisch mit Päro