Äifnboana

 Äifenboana 

Oda: Den Hosn, wosd morng schiassn wuisd, konnst ned heid scho brodn!

Oda: Ganz neimodische Gschäfds-Modelle

A unsichas Gschäfd

Middn in Afrika hod se so a Blosn vo Affn rumtriem, de wo se ois wos ganz bsundas ausgeem ham.

An am Mittwoch Middog sans auf a Elefantnherdn troffa. Dene hams glei a ganz ausgfeilte Gschäftsidää unddabreit: 

„Oiso, passz guad auf“, machd se da Obagschaftl an de Dickheidda ro, „mia hamma beste Konnäktschäns zura Äifnboa-Samml-Gsäischafd. De arwan nadirli undercover. I ko eich song, de Leid sand dermaßen scharf auf des Zeigl, wei do draus machas Schnitzereien und so Graffe hoid. Mia ham uns des ganze foigendamaßn vorgstäid: Oiso, ihr lieferts uns eia Äifnboa, wei ihr brauchds des äh neda. Und mia kriang dafia Banana, Orangen und Erdnüss ois Vamittlungsbegühr, quasi oisara Provision. Mid zehn Zentner vo eiam Zeigl hamma bis weid in Herbschd nei ausgsorgt. Wunderbar, da Vatrog guid!!“

„Hm“, wendt da Elefantn-Vorstands-Vositzende ei, und vaziagd as Gsichd zura Grimmassn, „des miass ma uns scho no genaua übaleng. Do muass i a Ratsvasammlung eiruaffa. Wei, es kunnd ja sei, dass si de Zähn gor ned so leichd obmontiern lassn, wiasz ihr glaubds“.

„Ach wos“, wiegelt da Affn-Spitzbua ob, „ihr kriagds des scho hi. Obgmachd, morng Middog seng ma uns wieda und machand as Gschäfd perfekt. Do dazua bring i an notariellen Vatrog mid. Vasprocha!“

Volla Euphorie üba den bevorstähadn Gewinn treffan de Affn a Handelsdelegation vo Leid, de wo se exklusiv mid streng vabotne Sachan auskenna und genau wissn, wo de Lückn in da Übawachung san und wia ma des Graffe unauffällig noch Asien und Amerika umibringd.

„Es kennds ma glaum“, bekräftigd da Affn-Außenhandelsexperte, „de Oafachpinsel liefern allererste Ware, mindastens dreißg Stück. Ihr lieferts uns im Gegenzug je zwanzg Kistn Bananen, Orangen und Erdnüss. So wos kennds ihr doch im Handumdrahn auftreim, gäi?“

„Ja, guidd“, sogd da Obawuidara, „des reichd übaschlogsmassig füa dreitausend Packerl Potenzmittel und dreitausend Klaviertastn. I schick glei a Mäil an mei Agentin in Mogadischu. Wei, du muassd wissn, as wichtigsde am Gschäfd is as Gschäfd; und de Säi vom Gschäfd is, wanns prompt üba de Bühne gähd, as Gäid, oda ned oda?“

„Übahaupts koa Problem“, sogd da Obagschafdl-Aff, „nacha san ma d’accor. Schlog ei, dann guidds!“

Und no während da Obaschlawina eischlogd frogd er de Affn: „Sogds amoi, wo isn eingli des ganze Zeigl nacha?“

„Mein Gott, des findt se scho. De wean scho do sei, wia mas ausgmachd hom. De san jädnfois kaum zum Übaseng“.

Und kaum, dass de Red vo so am Handel die Runde gemacht hod, sand Weddn aufm Wäidmarkt obgschlossn worn und diverse Beteiligungen ausghandelt worn. Des gähd heid im Handumdrahn, woasd scho, mid da gnädign Huiff vom Inddaned.

 Ganz so oafach iss aba ned kemma. De Elefantn ham si de Sach a Dutzend Moi hin und her übalegd und san zu koam oadeitign Schluss ned kemma. A jäde Familie is wieda ihran einga Weg ganga, und koa oanziga hod se mid am Affn troffa. Und zmoi hams de ganze Sach äh vagessn. Wei, de Elefantn ham a ganz bsundane Fähigkeit: Si kennand oissam ausm Hirnkastl aussischmeissn, wos si zum Erinnern nimma länga lohnt.

„Äifnboana“ weiterlesen

Dumme Eseln? Gscheide Eseln!

Vo de gscheidn Eseln

Vorwort: Vom oidn Äsop gibts a Fabl, wo von am Esel vozäid wead, dea wo bläd gwen sei soin. Und des bloß deszweng, weil da oane Esel gmoand hod, wann ea oamoi füa a Problem a zuafällige Lösung gfundn hod, kund ea alle andan Probleme do damit  lösn. Du konnst da voastäin, so oafach is as Leem ned.  Und ausm Orient gibts a Gschichd vo am angeblich blädn Esel, dem oiss zvui worn is. Oiso, i vazäi dia jetzat, wia des kemma  is, wos ma draus leana ko und warum de Eseln imGrund gnumma gscheid warn. Dazu muast wissn, dass ma frühers koane Autos zum Transport und nur wenig Bruckn üba de Flüsse ghabt hod. Wann nacha a Tandla oda a Gschäftsmo gnua Diredari beinand ghabt hod, dann hod ea oissamd auf an Gaul bundn, und ma is z Fuass durch de  Flüss ganga. Wann ea aba vui sparen hod miassn, dann hod ea oissamd oafach am Esel aufdruckd, weil dea weniger frisst ois a Gaul, und billiga im Unddahoid is.

Zu Diensten

Genau so a Esel war scho boid fümf Johr im Dienst vo so am Herrn. Der Herr hod neba seim Gaul an Esel her laafa lassn zum Gäid sparn. Und dem hod a ofd z vui aufglodn, so vui wia eingli auf an Gaul nauf ghead; genau so, wias de Gschäfdsleid gern machand: Raushoin, wos gähd. Ohne Rücksicht auf Verluste oder Umweltschäden.  Und ohne zum Frong, ob des zu kurzsichtig is oda wia lang des guad geh ko.

Dem Esel war scho lang ois z`schwar. Da frogd ea sei fliagade Begleiterin, nämli a Muckn in seim Ohr: „Sog amoi, konnsd du mia an guadn Rod geem, wos i macha soi. Mei Rücken druckd, und meine Knia san schwach. I soidd amoi a Wochn pausiern.“ 

„Ui, ui“ sogd de Muckn, “ du moansd woi Ferien. Aba de gibds erschd abm 20. Jahrhundert. Des wersd ned dawardn kenna. I schwing mi moi zum Gaul umi und frogn, oba da wos obnimmd.“

 Drüm okumma, frogd s den stoizn Rappn: „Geh, starker Gaul, kunndadsd du ned dem Esel vo drüm wos obnehma; wei dem is oiss zvui, und ea pfeidf scho ausm letzdn Loch? I moan, du hosd doch desmoi ned so arg vui drauf.“  

 „A wos“, mandelt si der Gaul auf, „dea oide Jammerlappen soi si ned so ham, bis jetzat hod ea no oiss irgendwia umibrochd.“ 

Kaum das de Muckn de schlechte Nachricht übabrochd hod, bricht der Esel zsamm und is hi,  erledigt – mausdod! Da Gschäfdsmo lodt kurzerhand de Ladung vom Esel am Gaul auf – und weil für des Fäi aa no wos rausspringd –  ziagd ea dem Esel s Fäi ob und packds am Gaul ganz ohm drauf. Dea is gescheit gstraafd füa sein Dickschädel, wei a dobbed sovui trong muass. 

Und de Muckn suachd si an andas Eselsohr.

Zwischenfazit: Huif rechtzeitig, sonst werds no schwara. Und denk ned lang, sonden dua, wos da dei Herz eiflüstert.

„Dumme Eseln? Gscheide Eseln!“ weiterlesen