Covid und andane Schrecken

CoVid und andere Schrecken

D A   S C H R E C K N

 Olle Viecha vo dera Wäid kummand olle bor Johr zsamma, wia ma spätestns vom „Festival der Tiere“ woaß (Saint-Saens). So ums Johr 2000 hammsa se troffa: „Uns stähd as riesigs Unglück bevor. Unsa scheene, reiche, wunderbare Wäid wead zuram Schmoispur-Schrumpfplanet, wanna ned glei zuara Wüstn wead“, vakündn de Zugvegl, de wo am meistn in da Wäid rumkumma. „De Valuste, vo unsaoam und de Gwachser zsammagrechned, belaafa se boid auf oa Million. Oa Million vo de Spezies san boid weg – und zwar füa imma. Unsare gesamte Existenz stähd aufm Spui! Ganz bsundas de Spezialistn, oiso de, wo an eigna, füa si zuagschnittna Raum brauchand.“
Do daschreckan de andan und frong weida: „Ja warum und wiaso, wos isn bassierd?“
„Warum? Wos hammsn desmoi in da Reißn?“ frong de Insektn
A Storch deit mim Kopf noch undd, noch ohm, rechts und links: „Schaugds eich doch um! D’Leid.“

„Covid und andane Schrecken“ weiterlesen